Pożyczki krótkoterminowe - zasady i informacje

Konsekwencje braku płatności 
Pożyczkę bierzesz wtedy, kiedy niezwłocznie potrzebujesz pieniędzy na coś, co jest ci niezbędne – taka jest zasada. Należy zawsze mieć w głowie plan, który zmierza do uregulowania długu w odpowiednim terminie. Jednakże może zdarzyć się tak, że pomimo, że już nie spłacasz długu w terminie, Twoja sytuacja finansowa pogorszyła się ponownie na tyle, że nie jesteś w stanie spłacać długu wcale. Poniżej przedstawiam scenariusze, które mogą być możliwe w takiej sytuacji. 

Obowiązek informacyjny 
Przede wszystkim ważnym jest, aby nie kryć się przed swoim pożyczkodawcą ze swoimi problemami. Dłużnik niewypłacalny to problem również dla firmy, która Ci pożyczki udzieliła – musi się ona liczyć z faktem, że nie otrzyma w całości ustalonej umową sumy. W pierwszej kolejności należy spróbować porozumienia i ustalenia racjonalnego sposobu spłaty długu. Zazwyczaj w treści umów pożyczkowych przewidywany jest obowiązek niezwłocznego poinformowania pożyczkodawcy o swojej sytuacji finansowej w przypadku jej pogorszenia. W tym celu należy również przedstawić odpowiednie dokumenty, które będą uwiarygodniał Twoją wersję wydarzeń. Ta dokumentacja może być niezbędna do oceny sytuacji finansowej i gospodarczej pożyczkobiorcy, oraz pozwoli ustalić plan dalszego działania w celu spłaty zadłużenia. Może też zdarzyć się tak, że przedstawiciel pożyczkodawcy będzie chciał spotkać się z Tobą osobiście, aby bezpośrednio w rozmowie zapoznać się z Twoimi wyjaśnieniami, i dowiedzieć się, jaki jest powód nie spłacenia raty pożyczki (lub jej całości) w terminie. Należy składać rzetelne wyjaśnienia, gdyż ich brak może spowodować wszczęcie procedury zmierzającej do wyegzekwowania należności, o czym dalej. Zazwyczaj taki proces prowadzi do odroczenia terminu spłacenia pożyczki, i rozłożenia jej na mniejsze, dogodniejsze do spłaty raty. Jeżeli będziesz korzystać z oferty firm, które zostały przedstawione w tym serwisie, możesz mieć pewność, że opisane wyżej kroki zostaną podjęte – są to podmioty prowadzące działalność od wielu lat, i zasłużenie obdarzone opinią rzetelnych i uczciwych pożyczkodawców. 

Prawa pożyczkodawcy – wypowiedzenie umowy pożyczki 
Może zdarzyć się tak, że pożyczkodawca, mimo przeanalizowania Twojej sytuacji finansowej, nie będzie w stanie znaleźć konstruktywnego rozwiązania Twoich problemów. Będzie mu wtedy przysługiwać prawo wypowiedzenia umowy w całości lub też w części. Po upływie okresu wypowiedzenia pożyczkobiorca – Ty - będziesz zobowiązany do niezwłocznego zwrotu wykorzystanej pożyczki, wraz z odsetkami za okres z niej korzystania, o ile w umowie nie zostało to uregulowane inaczej. Podsumowując - instytucja finansowa może wypowiedzieć konsumentowi umowę kredytu, ma to charakter jednostronny i jest uprawnieniem dla jednej ze stron umowy do jej rozwiązania przez złożenia odpowiedniego oświadczenia woli drugiej stronie umowy. Strony muszą warunki wypowiedzenia określić w umowie kredytu konsumenckiego, co wynika z art. 30 ust. 1 pkt 19 ustawy o kredycie konsumenckim. 

Dalsze konsekwencje 
Jeżeli mimo upłynięcia okresu wypowiedzenia dług nadal nie został w całości spłacony, pożyczkodawcy przysługuje prawo dochodzenia swej należności na drodze sądowej. Tego rodzaju sprawy procesowane są zazwyczaj w trybie nakazowym. Oznacza to, że jedna strona składa pozew o uznanie jej należności, a jeżeli złożona dokumentacja nie pozostawia wątpliwości co do praw wierzyciela, bez przeprowadzania rozprawy zapada wyrok orzekający na korzyść wierzyciela. Wyrok zostaje doręczony dłużnikowi. Jeżeli mimo uprawomocnienia się wyroku nie zostanie on przez dłużnika zrealizowany, wierzyciel może wszcząć procedurę windykacyjną. Może być ona prowadzona przez organy państwowe lub też przez prywatne firmy windykacyjne. Te zazwyczaj skupują całe pakiety długów po cenie odpowiadającej jakiemuś procentowi długu, aby później czerpać korzyść z odzyskiwania – teraz już swojej – wierzytelności. 

Przedawnienie roszczenia instytucji finansowej o zapłatę należności 
Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim nie reguluje terminów przedawnienia roszczeń dla kredytów konsumenckich. Regulacji należy szukać w w przepisach Kodeksu cywilnego odnoszących się do poszczególnych rodzajów umów np. sprzedaży, pożyczki, kredytu bankowego. Zasadę zawiera art. 118 Kodeksu cywilnego. Instytucja finansowa udziela kredytów konsumenckich w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a część roszczeń (np. o odsetki) ma charakter okresowy, więc termin przedawnienia będzie wynosił trzy lata. Terminy będą miały zastosowanie np. do umowy pożyczki, bo w przepisach jej dotyczących nie ma odmiennych regulacji. Nie zawsze upływ terminu decyduje o tym, że dojdzie do przedawnienia. Mogło bowiem dojść do przerwania biegu przedawnienia, gdy np. zalegając z płatnościami porozumiemy się z bankiem o rozłożenie ich na raty, albo zmianę terminu płatności. Nie kwestionujemy wtedy, że nasz dług istnieje, a wręcz uznajemy, że jesteśmy zadłużeni. Wtedy termin przedawnienia roszczenia zaczyna biec od początku. Tak samo będzie, gdy zgodzimy się na ustanowienie kolejnego zabezpieczenia naszych spłat, np. za pomocą danego bankowi weksla. Dotyczy to zarówno umó zawartych przed, jak i po 2011 roku. 

Koszty finansowe opóźnienia 
W przypadku braku spłaty pożyczki w określonym termin płatności (o ile termin płatności nie został przedłużony po dokonaniu odpowiedniej opłaty za przedłużenie pożyczki ) pożyczkobiorca może ponosić opłatę za nieterminową płatę w ustalonym umową % wysokości kwoty pożyczki (zazwyczaj około 0,5 %) za każdy dzień opóźnienia oraz koszty czynności windykacyjnych. Suma tych kosztów nie powinna przekroczyć kapitału pożyczki. 

Potencjalny wpływ na ocenę zdolności kredytowej 
Opóźniona płatność wpływa na historię kredytową, a negatywna historia ogranicza swobodne funkcjonowanie na rynku konsumenckim i prowadzenie działalności gospodarczej. Utrudnia również korzystanie z usług finansowych, telekomunikacyjnych czy multimedialnych. 

Konsekwencje opóźnionej płatności 

Pożyczkę należy brać tylko i wyłącznie wtedy, kiedy jest Ci naprawdę potrzebna. Nikt jej nie bierze z zamiarem jej nie spłacania, ale zawsze może się zdarzyć, że Twoja sytuacja finansowa stanie się po pewnym czasie jeszcze gorsza niż była, kiedy pożyczkę brano. Wtedy może się zdarzyć, że nie będziesz w stanie terminowo spłacać długu. Z czym należy się liczyć, jeżeli nie spłacamy terminowo naszego zadłużenia? 

Gdzie szukać zapisów o konsekwencjach opóźnienia spłaty? 
Konsekwencje opóźnienia spłaty pożyczki powinny być wyraźnie określone w umowie pożyczkowej. To tam winny być zawarte szczegółowe zapisy, z czym należy się w takiej sytuacji liczyć. Obowiązkiem pożyczkodawcy jest powiadomić pożyczkobiorcę na piśmie o wszelkich możliwych konsekwencjach opóźnień w spłacie. Jeżeli takich zapisów w umowie nie ma, nie należy takiej umowy podpisywać. Jakiekolwiek kwestie nie uregulowane w umowie mogą być dochodzone na drodze sądowej. 

Podwyższone koszty pożyczki 
Zwykle w przypadku opóźnienia spłat kredytu stosuje się dodatkowe opłaty. Może być to opłata za każdy monit przypominający, że dług nie jest regulowany, np. 15 zł za każdy list (każdy rodzaj stosowanej korespondencji) lub telefon (koszta rozmowy telefonicznej). Nie jest wykluczonym, że te opłaty zostaną dodane do sumy pożyczki, i będą przedmiotem późniejszej spłaty. Prawem pożyczkodawcy będzie również stosowanie w takich okolicznościach np. podwyższonych odsetek. Nie da się ujednolicić zagadnienia i przedstawić jednorodnej informacji, jakie są to konkretnie koszty - każdy z pożyczkodawców ma prawo regulować je według własnej potrzeby. Niemniej - zawsze musisz być o nich - jako pożyczkobirca - poinformowany uprzednio. Ponadto oczywiście nie należy podpisywać umowy in blanco - nie wypełnionej we wszystkich punktach. Ponadto należy się domagać wydania jednego egzemplarza umowy. 

Regulacja prawna 
Art. 14 Ustawy o kredycie konsumenckim: „W razie zwłoki konsumenta z zapłatą dwóch pełnych rat kredytu, kredytodawca może wypowiedzieć umowę po uprzednim wezwaniu konsumenta, w trybie określonym w umowie kredytowej, do zapłaty zaległych rat w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy. Termin wypowiedzenia umowy nie może być krótszy niż 30 dni.” 

Inne rozwiązania 
W pewnych przypadkach pożyczkodawca może pozwolić na czasowe zawieszenie spłat pożyczki, jeżeli zostanie o tym uprzednio w odpowiednim, ustalonym wcześniej czasie, powiadomiony. W takim przypadku odsetki wynikające z opóźnienia spłat będą dodawane do sumy pożyczki. Niemniej należy liczyć się z tym, że przy pożyczkach o charakterze terminowym nie będzie to jedyny koszt w takiej sytuacji. Ważne – każdy z pożyczkodawców, którego oferta została opisana w tym serwisie, będzie chciał w pierwszej kolejności pójść na kompromis z dłużnikiem – warto skorzystać z takiej propozycji. Dłużnik niewypłacalny to także problem dla pożyczkodawcy – może on nie otrzymać swej należności w pełnej kwocie ustalonej uprzednio, więc zależy mu na przeprowadzeniu postępowania polubownego.     

Zasady przedłużenia pożyczki

Zasady dotyczące przedłużenia okresu spłaty pożyczki 
Przede wszystkim - przedłużenie pożyczki nigdy nie jest automatyczne. Jeżeli nie spłacimy pożyczki w terminie, a wcześniej nie sygnalizowaliśmy, że chcemy ją przedłużyć, rozpocznie sie standardowa egzekucja długu - taka sama, jakbyśmy pożyczki nie spłacili celowo. Przedłużenie pożyczki to zawsze jakieś dodatkowe opłaty - nie będzie na pewno taniej, niż przy "pierwszym" pożyczaniu. I jeżeli chcemy przedłużyć pożyczkę, to nie wystarczy wcześniej o tym poinformować pożyczkodawcę - należy w pierwszej kolejności uiścić opłaty należne za już otrzymaną pożyczkę. Przedłużenie terminu spłaty pożyczki odbywa się zazwyczaj poprzez aneks do zawartej wcześniej umowy, w którym ustalane są nowe warunki spłaty pożyczki. Przedłużenie pożyczki krótkoterminowej na kolejny okres jest zwykle możliwe pod warunkiem spłaty odsetek, składki ubezpieczeniowej i prowizji za przedłużenie okresu spłaty pożyczki. Należy także o chęci przedłużenia pożyczki poinformować pożyczkodawcę. 

Koszty 
Nie jest tajemnicą, że firmy pożyczkowe znaczną część dochodów uzyskują z przedłużania terminów spłaty pożyczek już udzielonych. Prosta i wnikliwa obserwacja prowadzi do konkluzji, że zawsze jest taniej najpierw spłacić starą pożyczkę, a potem wziąć kolejną, niż przedłużać termin spłaty pożyczki już nam udzielonej. Warto więc dążyć do takiego stanu, w którym przynajmniej nie mamy żadnego długu, gdyż to pozwala nam otrzymać – jeżeli jest to konieczne – następną pożyczkę po mniejszych kosztach. 

Pierwsza pożyczka – druga pożyczka 
Warto zwrócić uwagę na fakt, że obecnie w 3 firmach – Vivus, Via SMS oraz Net Credit pierwsza pożyczka jest całkowicie bezpłatna. Oznacza to, że po okresie, na jaki pożyczka została nam udzielona, oddać musimy tylko i wyłącznie dokładnie tę samą kwotę, którą pożyczyliśmy (stan na dzień: 15.12.2012 r.). Oczywiście, w każdej innej firmie pożyczkowej pierwsza pożyczka jest płatna. A już bez względu na firmę – nie ma takiej, która również i drugiej pożyczki udzielałaby za darmo. Jeżeli już jesteśmy klientem jakiejś firmy, która udziela pierwszej pożyczki gratis, kolejna będzie na pewno płatna. 

Szczegółowe koszty pożyczki pierwszej, kolejnej oraz przedłużenia 
Na każej podstronie przedstawione są aktualne oferty najkorzystniejszych pożyczek, podzielone według kwoty pożyczki, od 100 zł przez kolejne kwoty zwiększane co 100 zł, aż do 1000 zł. W odpowiednich działach możesz się dowiedzieć, gdzie można dostać daną pożyczkę najtaniej – są one tam posegregowane według pełnego kosztu pożyczki. Dowiesz się również, jakie jest ich RRSO, oraz ile wynoszą dokładnie opłaty. Sprawdź, a dowiesz się, gdzie jest najtaniej.  

 Procedury windykacyjne 

Windykacja wierzytelności - definicje 
Windykacja wierzytelności pieniężnych oznacza zespół działań zmierzających do odzyskania należności pieniężnych przysługujących wierzycielowi wobec osoby fizycznej, czyli dłużnika, który danej należności terminowo nie spłacił. Windykacja obejmuje zazwyczaj dwa etapy. Pierwszy to windykacja przedsądowa, na którą składa się gromadzenie informacji o dłużnikach; sporządzanie, wysyłanie i monitorowanie wezwań do zapłaty, ponagleń; prowadzenie korespondencji z dłużnikami w sprawie spłaty zadłużenia; przygotowywanie dla kancelarii prawnej kompletu materiałów w celu wyegzekwowania roszczeń na drodze sądowej. Drugi etap to windykacja sądowa, na którą składa się wystąpienie do sądu z powództwem o zapłatę przeciwko dłużnikowi; doprowadzenie do uzyskania prawomocnego tytułu wykonawczego (nakaz zapłaty, wyrok, ugoda); kierowanie wniosków do komornika i prowadzenie egzekucji komorniczej. 

Windykacja w trybie indywidualnym 
Windykacja przedsądowa może mieć kilka etapów. Poniżej wskazano przykładową ścieżkę, jednakże należy pamiętać, że wierzyciel może zrezygnować z praktycznie każdej z niżej wymienionych czynności i przejść od razu do windykacji sądowej. Te etapy to:
1. Rejestracja wierzytelności;
2. (po 1 dniu) Wysłanie wezwania do zapłaty;
3. (po 5 dniach) Telefon do dłużnika;
4. (po 14 dniach) Kolejny telefon do dłużnika;
5. Gdy telefon był skuteczny i dłużnik zadeklarował spłatę wierzytelności, w przeciągu 30 dni następuje kolejna czynność:
6. (po upływie 30 dni) kontrola spłaty, jeśli brak spłaty – telefon do dłużnika;
7. (brak spłaty po 30 dniach) telefon do dłużnika – bezskuteczny;
8. (po 1 dniu) Telefon do dłużnika – deklaracja spłaty w ciągu 3 dni;
9. (po 3 dniach brak spłaty) – Telefon do dłużnika – bezskuteczny;
10. (po 1 dniu) – Telefon do dłużnika – bezskuteczny, przejście do standardowej procedury, czyli:
11. (po 14 dniach) Wysłanie wezwania przedsądowego;
12. (po 14 dniach) Telefon do dłużnika;
13. (po 30 dniach) Przekazanie do kancelarii. 

Windykacja przedsądowa 
Inicjatywa wszczęcia procedury windykacyjnej spoczywa zawsze na firmie udzielającej pożyczki, która monitoruje na bieżąco terminowość spłat wierzytelności pieniężnych jej należnych. Każda firma ma inne procedury i należy się z nimi zapoznać przed podpisaniem umowy. Różnią się one konsekwencjami oraz stosowanymi terminami. Podane niżej są jedynie przykładowe. Zazwyczaj w przypadku stwierdzenia zwłoki w zapłacie wymagalnej wierzytelności wynikającej z umowy, prowadzący windykację sporządza i wysyła do dłużnika listem poleconym przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym zakreśla dłużnikowi kilku lub kilkunastodniowy termin do zapłaty pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową. Wezwanie do zapłaty winno wymieniać co najmniej dane i adres dłużnika zgodne z danymi pozyskanymi w czasie powstania zobowiązania; podstawę roszczeń (nr należności, data wystawienia, termin płatności); kwotę wymagalnych niezapłaconych należności.
Prowadzący windykację sprawdza, czy po upływie odpowiedniego terminu od wysłania wezwania do zapłaty, wierzytelność została uregulowana w całości lub w części lub czy dłużnik odpowiedział pisemnie na wezwanie zwracając się do wierzyciela o prolongatę terminu płatności albo kwestionując wierzytelność. Jeśli w wyznaczonym terminie zapłaty (wynikającym z wezwania do zapłaty lub z ewentualnej prolongaty) należność nie została przez dłużnika w ogóle uregulowana lub uregulowana tylko częściowo, prowadzący windykację, występuje z wnioskiem o podjęcie windykacji sądowej. We wniosku o podjęcie windykacji sądowej należy podać dokładne dane dłużnika oraz adres. Na prowadzącym windykację spoczywa obowiązek ustalenia aktualnych danych dłużnika.
Do wniosku o podjęcie windykacji sądowej prowadzący windykację dołącza wezwanie do zapłaty, które zostało skierowane do dłużnika; kompletną korespondencję z dłużnikiem dotyczącą sprawy; posiadane dokumenty dotyczące danych dłużnika; dowody zapłat częściowych. 

Windykacja sądowa 
Windykację sądową, na podstawie wniosku o podjęcie windykacji sądowej, wszczyna i prowadzi Kancelaria Prawna. Na podstawie kompletnego wniosku o podjęcie windykacji sądowej, radca prawny, bezzwłocznie sporządza i kieruje do właściwego sądu, pozew o zapłatę. Niezwłocznie po otrzymaniu z sądu prawomocnego sądowego tytułu wykonawczego (nakazu zapłaty, wyroku) radca prawny przesyła jego kopię wierzycielowi. 

Egzekucja komornicza 
Jeśli pomimo zasądzenia, należność nie została w ogóle uregulowana lub uregulowana tylko częściowo, prowadzący sprawę windykacyjną, po uprawomocnieniu się tytułu wykonawczego, występuje do Kancelarii Prawnej o podjęcie egzekucji komorniczej. Na podstawie Wniosku o podjęcie egzekucji komorniczej, radca prawny występuje do sądu o nadanie nakazowi zapłaty/wyrokowi klauzuli wykonalności (jeśli wcześniej tytuł wykonawczy nie był nią opatrzony) i po jej nadaniu przez sąd, niezwłocznie występuje z wnioskiem do właściwego miejscowo komornika o wszczęcie wobec dłużnika egzekucji. Windykator nadzoruje prawidłowość i terminowość dokonywanych przez komornika czynności. Skuteczna egzekucja może spowodować odzyskanie całej kwoty należności, wraz z odsetkami i kosztami prowadzenia windykacji. Wszelkie wydatki związane z prowadzeniem sprawy po podpisaniu umowy pokrywa najczęściej windykator - z wyjątkiem opłaty sądowej oraz zaliczki komorniczej. Opłaty są bardzo różne i zależą od konkretnej oferty, z którą należy dokładnie się zapoznać. Firma windykacyjna za swoje usługi może zażądać np. 10% - 30% odzyskanej kwoty. Sądowa procedura windykacyjna trwa najczęściej około 2 lat. Jeśli egzekucja komornicza okaże się bezskuteczna, radca prawny / windykator przekazuje wierzycielowi postanowienie komornika o jej umorzeniu w celu uznania wierzytelności za nieściągalną. Bezskuteczna egzekucja komornicza może być ponawiana, jeśli w myśl przepisów Kodeksu cywilnego, tytuł wykonawczy nie uległ przedawnieniu a wierzyciel powziął wiadomość o zmianie sytuacji majątkowej dłużnika rokującej odzyskanie wierzytelności.    

Zdolność kredytowa

Wpływ pożyczki na zdolność kredytową 

Zdolność kredytowa - definicja 
Według ustawy prawo bankowe przez zdolność kredytową rozumie się zdolność do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami w terminach określonych w umowie. Oczywiście w przypadku szybkich pożycze (ale także dotyczy to kredytów), jako "odsetki" należy rozumieć całkowity koszt pożyczki, łącznie ze wskazanymi w umowie prowizjami, ubezpieczeniami i wszelkimi kosztami, jakie pożyczkodawca ustalił. Daltego ważne jest poznanie kwoty określanej popularnie jako suma "do spłaty", która winna stanowić pełen koszt pożyczki. Według wikipedii jest to zdolność osoby prywatnej do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami w terminie ustalonym między kredytodawcą (bankiem) a kredytobiorcą. Bank przed zawarciem umowy kredytowej sprawdza zdolność kredytową podmiotu gospodarczego m.in. przez badanie terminowości rozliczeń z dostawcami i odbiorcami. Posiadanie zdolności kredytowej jest warunkiem uzyskania kredytu. A badaniu zdolności kredytowej służy analiza kredytowa. Oczywiście cała definicja odnosi się również do firm - instytucji finansowych udzielających pożyczek. 

Analiza kredytowa 
Analiza kredytowa służy zbadaniu zdolności kredytowej kredytobiorcy. Są jej 3 podstawowe rodzaje: Analiza ilościowa - polega na ustaleniu wysokości i stabilności uzyskiwanych przez daną osobę dochodów, które zapewniają spłate zaciągniętej pożyczki wraz z jej kosztami w ustalonym przez pożyczkodawcę terminie. Niezbędne do analizy są dokumenty przedstawiane przez pożyczkobiorcę, obrazujące sytuację finansową. Analiza jakościowa - dokonywaną na podstawie cech jakościowych pożyczkobiorcy. Cechy te mają istotny wpływ na skłonność klienta do wywiązywania się z zaciągniętych zobowiązań. Obejmuje ona ocenę cech osobowych klienta (wiek, stan cywilny, liczba osób będących na jego utrzymaniu, status mieszkaniowy i majątkowy, wykształcenie, staż pracy, forma zatrudnienia, wykonywany zawód, zajmowane stanowisko, itp.), a także historia współpracy klienta z pożyczkodawcą, wymagająca ustalenia, m.in. czasu związania klienta z firmą finansową, kształtowania się jego historii pożyczania, a także sprawdzenia terminowości spłat zaciągniętych wcześniej zobowiązań. Analiza ta obejmuje również ocenę ryzyka wynikającego z transakcji pożyczki, na który wpływ mają: jej kwota, długość okresu pożyczki oraz jakość proponowanych zabezpieczeń - jeżeli są wymagane. Analiza punktowa - polega na punktowej ocenie cech jakościowych i ilościowych pożyczkobiorcy. Firma finansowa ocenia najistotniejsze dla siebie cechy, które mają istotny wpływ na analizę zdolności kredytowej. Ujmuje się np. wiek, płeć, stan rodzinny, sytuację majątkową, wykształcenie, zatrudnienie, wykonywany zawód, osiągane dochody, itp. Poszczególnym cechom przypisuje się określoną liczbę punktów (przykładowo 8 punktów za wysokie dochody, 5 punktów za dochody średnie, 2 punkty za zadowalające, 0 za niskie). 

Konsekwencje niespłacenia pożyczki - wpływ na zdolność kredytową 
Firmy finansowe lojalnie ostrzegają przed niespłacaniem pożyczek. Oczywiście podstawową konsekwencją będzie ściąganie długu według procedur windykacyjnych, ale mogą być także inne. Np. Vivus wyjaśnia, że w przypadku braku łatności mogą zostać np. naliczone dodatkowe opłaty za koszt wysłanych wezwań do zapłaty, odsetki za zwłokę w wysokości czterokrotnej wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, oraz podjęte zostaną działania windykacyjne przez Pożyczkodawcę lub zlecenie tych działań osobom trzecim. W Net Credit twierdzą, że za pomocą wszelkich możliwych środków będą podejmować próby skontaktowania się z pożyczkobiorcą, aby poinformować go o zaleganiu w spłacie pożyczki i ostrzec o możliwych konsekwencjach. A mogą przekazać osobom trzecim prawo do egzekucji opłaty, której koszty pokrywa pożyczkodawca. VIA SMS ostrzega, że będzie naliczał opłaty dodatkowe od 1’szego dnia zaległości, przekaże sprawę na postępowanie przedsądowe, czyli wyśle wezwanie do zapłaty, potem przekaże sprawę na postępowanie sądowe, którego wynikiem będzie nakaz zapłaty, a na koniec - egzekucja komornicza. Należy również pamiętać, że będąc dłużnikiem (w wyniku niespłacenia pożyczki) możemy zostać wpisani do wszystkich istniejących rejestrów dłużników, co skutecznie uniemożliwi nam otrzymanie kolejnej pomocy finansowej, na dobrą sprawę od jakiejkolwiek firmy udzielającej pożyczek, bo każda z nich z takich rejestrów korzysta. A nie musi być to tylko słynny BIK, czyli Biuro Informacji Kredytowej - takich rejestrów jest coraz więcej. 

Niespłacona pożyczka - czego się spodziewać? 
Na początek firma finansowa wypowie umowę pożyczki, z zachowaniem okresu wypowiedzenia ustalonego w umowie. Po jego upływie wystawiany jest bankowy tytuł egzekucyjny, którego klauzulę wykonalności (umożliwiającą jego egzekwowanie) potwierdzi i nada sąd. Instytucja finansowa rozpocznie proces odzyskiwania swej należności. Konsekwencje mogą oznaczać na początek zajęcie rachunku bankowego lub wynagrodzenia za pracę, emerytury, renty lub jakiegokolwiek osiąganego dochodu. Windykacja może objąć również zajęcie lub zlicytowanie przedmiotów należących do dłużnika, np. samochodu, mebli czy czegokolwiek, co ma jakąś wartość - ostatnio "modne" robi się zajmowanie telefonów komórkowych. Konsekwencją niespłacenia pożyczki jest także wpisanie dłużnika do Krajowego Rejestru Dłużników, co uniemożliwi mu w przyszłości zaciągnięcie kolejnej pożyczki. Oczywiście można domagać się usunięcia takiego wpisu, ale dopiero po uregulowaniu długu, czyli zwróceniu go w całości, łącznie ze wszystkimi jego kosztami. 

Ponaglenia 
Problemy wynikające z nieterminowej spłaty pożyczki mogą mieć nie tylko Ci, którzy tego świadomie unikają lub mają problemy finansowe – może to dotknąć także osób, które o spłacie po prostu zapomniały. Wystarczy, że spóźnimy się ze spłaceniem pożyczki o 1 dzień, a już wysyłają nam ponaglenia. Są one o tyle nieprzyjemne, że zawsze są płatne. I tak za np. za telefon z przypomnieniem o terminie spłaty można zapłacić do kilkunastu złotych, za list – do 50zł, a za odwiedziny pracownika instytucji finansowej (co razcej rzadkie) – nawet ponad 100zł. A że ponaglenia mogą mieć miejsce nawet kilka razy w tygodniu, ich koszt może przewyższyć wysokość wziętej pożyczki! Ponadto każdy dzień zwłoki ze spłaceniem pożyczki skutkuje naliczaniem karnych odsetek.

Egzekucja: komornik lub windykator 
Niespłaconą pożyczką może zająć się sądowy komornik. Egzekucję prowadzi się poprzez „wejście” na pensję, zajęcie oszczędności czy sprzedaż wartościowych rzeczy, należących do dłużnika. Znaczna część kwoty, którą odzyska komornik, trafia na jego konto, a tylko reszta do pożyczkodawcy - w efekcie dług jest większy, niż pierwotnie wynosił. Jeżeli sprawę poprowadzi firma windykacyjna, to będą robić wszysto, żeby nakłonić do spłacenia choćby części zadłużenia - poprzez listy, telefony oraz bezpośrednie wizyty. Może to trwać miesiącami, ale jeśli nie nawiążesz z nimi współpracy, wszystko skończy się sądem i egzekucją komorniczą. 

Konsekwencje finansowe niespłaconej pożyczki 
Podsumowując - niespłacona pożyczka to zawsze wyższe opłaty i doliczone karne odsetki, w wysokości maksymalnej dopuszczalnej przez polskie prawo, czyli ponad 20 %. Od tej reguły nie ma wyjątków. Poza tym - wszystko to, co opisano wyżej. Więc przed wzięcem pożyczki dobrze zastanów się, czy na pewno jest Ci ona niezbędna, oraz, czy wiesz, z czego i kiedy ją będziesz mógł na pewno spłacić. Jeżeli tego nie zrobisz w terminie, możesz wpaść w pętlę zadłużenia, z której uwolnienie się będzie niesamowicie trudne. Niby "oczywista oczywistość", a nie do wszystkich dociera...  

RRSO - co to jest? Opłaty za pożyczki

RRSO
RRSO to całkowity koszt pożyczki ponoszony przez konsumenta. Określa go procentowo w stosunku do kwoty kredytu. jednak nie kwotowo. RRSO jest liczony w stosunku rocznym. W celu obliczenia RRSO uwzględnia się należności w wysokości z dnia zawarcia umowy o kredyt konsumencki. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO ) to oficjalne wyliczenie służące konsumentowi do porównania kosztów kredytów oferowanych przez różne instytucje finansowe. Uwzględnia się w nim nie tylko oprocentowanie pożyczanych pieniędzy, lecz także część pozostałych kosztów kredytu (np. prowizje). Zdarza się, że mimo niższego nominalnego oprocentowania rzeczywiste koszty pożyczki są wyższe niż w ofercie konkurencyjnej instytucji finansowej. Sposób wyliczenia RRSO dokładnie określa załącznik nr 4 do ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim. 

Maksymalny koszt kredytu 
Ustawa o kredycie konsumenckim nie określa maksymalnego kosztu kredytu. Jej przepisy pozwalają jedynie określić całkowity koszt konkretnego kredytu. Art. 359 Kodeksu cywilnego przewiduje, że odsetki maksymalne nie mogą wynieść więcej niż czterokrotność stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego (w grudniu 2012 r. to 24%). Koszty odsetek nie są jednak jedynym kosztem kredytu. Oprócz tego kredytodawca może pobierać od kredytobiorcy wiele innych opłat związanych z taką umową. Od 18 grudnia 2011 r. nie ma już ograniczeń co do wielkości opłat i prowizji w stosunku do kwoty kredytu, ale do ograniczenia ich wysokości mają się przyczynić szczegółowe obowiązki informacyjne kredytodawców, dzięki czemu łatwiej jest porównywać oferty i znajdować te z niskimi kosztami kredytu. 

Oprocentowanie a RSSO 
Odsetki, podobnie jak i opłaty, prowizje oraz inne koszty, są elementami składającymi się na całkowity koszt kredytu. Całkowity kosz kredytu przedstawiony w ujęciu procentowym do całkowitej kwoty kredytu to rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO). Kredytodawcy są obowiązani informować o RRSO dla kredytu konsumenckiego po to, aby konsument mógł stwierdzić, która oferta jest dla niego korzystniejsza pod względem ponoszonych kosztów. 

Opłaty i prowizje 
Nie ma obecnie przepisów zawierających katalog opłat i prowizji, jakie banki i inne instytucje udzielające kredytów mogą pobierać. Ustawa o kredycie konsumenckim pozwala pożyczkodawcom na pobieranie opłat i prowizji, jednakże nie wskazuje ona, jakie rodzaje mogą być pobrane, a jedynie nakazuje poinformować konsumenta w umowie o wszystkich, jakie konsument będzie zobowiązany ponieść z tytułu zawartej umowy pożyczki. Jednakże wszelkie opłaty i prowizje pobierane przez kredytodawców powinny wyrównywać rzeczywiste koszty poniesione przez niego w związku z podjęciem danej czynności i nie powinny być rażąco wysokie dla konsumenta. 

Formularz informacyjny 
Jak mogę sprawdzić, ile wyniosą wszystkie opłaty i jakiej wysokości raty kredytu będę płacić? Jak oszacować koszty pożyczki? Informacje o wszystkich opłatach i kosztach powinny znaleźć się w formularzu informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, który powinien być konsumentowi wręczony przed zawarciem umowy. Formularz jest tabelarycznym zestawieniem informacji o kredytodawcy, kosztach kredytu, zabezpieczeniach, usługach dodatkowych i ich kosztach. Wzór formularza został wprowadzony ustawą o kredycie konsumenckim i kredytodawcy powinni wypełniać go w ten sam sposób. W założeniu ma to ułatwić kredytobiorcom porównanie różnych ofert dostępnych na rynku. 

Opłata przygotowawcza 
Opłaty przysługują kredytodawcy jedynie w razie zawarcia umowy o kredyt konsumencki. Odmowa zawarcia umowy oznacza, że kredytodawca nie może pobierać żadnych opłat przygotowawczych, bo opłaty te są należne jedynie dopiero po zawarciu umowy. W razie skorzystania przez konsumenta z prawa do odstąpienia od umowy w ciągu 14 dni bez podania przyczyny opłata przygotowawcza także powinna być zwrócona. W przypadku odstąpienia od umowy kredytodawcy nie przysługują żadne inne opłaty, z wyjątkiem bezzwrotnych kosztów poniesionych przez niego na rzecz organów administracji publicznej oraz opłat notarialnych

Odstąpienie od umowy o kredyt konsumencki 
Odstąpienie nie może wiązać się z poniesieniem jakichkolwiek kosztów (takie jak np. kary, zatrzymanie opłaty przygotowawczej, prowizja). Konsument obowiązany jest do zapłaty odsetek za okres od dnia wypłaty do dnia spłaty kredytu. Kredytodawca nie musi też zwracać konsumentowi bezzwrotnych kosztów poniesionych przez niego na rzecz organów administracji publicznej oraz opłat notarialnych. 

Usługi dodatkowe 
Z umową kredytową mogą być powiązane usługi dodatkowe. To takie usługi, z których musimy skorzystać, aby otrzymać kredyt lub otrzymać go na określonych warunkach. Informacje o usługach dodatkowych i ich kosztach powinny znaleźć się w formularzu informacyjnym. Niekiedy jednak kredytodawca wymaga od nas skorzystania z usługi dodatkowej, której sam nie oferuje. W takim wypadku wystarczająca jest informacja o obowiązku skorzystania z takiej usługi. Odstąpienie od umowy kredytowej jest skuteczne także wobec umowy o usługę dodatkową, jeżeli usługa dodatkowa jest świadczona przez kredytodawcę albo na podstawie umowy z kredytodawcą.  

Odpowiedzialne udzielanie pożyczek 

Uwaga na pożyczki "bez BIK" 
Reklamy kuszą konsumentów hasłami „pożyczka bez BIK”, „nawet z komornikiem”, „dla osób ze złą zdolnością kredytową”. Hasła takie kierowane są do osób, które miały w przeszłości problemy ze spłatą swoich zobowiązań. BIK (Biuro Informacji Kredytowej) jest instytucją utworzoną na podstawie art. 105 ust. 4 prawa bankowego. BIK gromadzi, przechowuje oraz przetwarza informacje o aktualnych zobowiązaniach oraz historii kredytowej klientów banków i SKOK-ów. Dane dotyczą zarówno klientów indywidualnych jak i przedsiębiorców. Jeśli konsument terminowo spłaca zobowiązania, jego dane przetwarzane są od momentu ich przekazania przez bank lub SKOK do BIK aż do wygaśnięcia zobowiązania. Stanowi to poświadczenie jego pozytywnej historii kredytowej. Dane mogą być przetwarzane również bez zgody konsumenta przez okres 5-letni, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:
- konsument nie uregulował zobowiązania lub dopuścił się zwłoki w spłacie powyżej 60 dni,
- upłynęło kolejnych 30 dni od momentu poinformowania konsumenta przez bank albo SKOK o zamiarze przetwarzania danych konsumenta bez jego zgody. Przedsiębiorcy, którzy reklamują się hasłami „kredyt bez BIK”, „z komornikiem” albo w ogóle nie mają zamiaru sprawdzać poziomu zadłużenia konsumenta i badać, czy będzie on zdolny do spłaty kredytu, albo też nie zamierzają odmówić zawarcia umowy z konsumentem o negatywnej historii kredytowej. W przypadku takich instytucji należy przede wszystkim upewnić się, czy nie mamy do czynienia z rodzajem instytucji, których ich zamiarem nie jest udzielenie nam kredytu, a jedynie pobranie „opłaty przygotowawczej”, „zadatku” lub inaczej nazwanej należności, a następnie odmówienie wypłaty kredytu (do zwrotu pobranych opłat są jednak obowiązani, jeśli skutecznie odstąpimy od umowy, niemniej konsumenci mają duże problemy z wyegzekwowaniem tego obowiązku). 

Parabanki 
Nie istnieje definicja pojęcia „parabank”. Potocznie określa się tak instytucje, które świadczą usługi podobne do usług świadczonych przez banki. Dostępność usług tych firm jest znaczna, choć w większości wypadków ma charakter lokalny. Oferty parabanków zachęcają brakiem skomplikowanych procedur i wysokich wymagań dotyczących zdolności kredytowej przy zawieraniu umów. Zwykle jednak wiążą się z bardzo wysokimi kosztami, które mogą wielokrotnie przewyższać koszty pożyczek i kredytów udzielanych przez banki. W odróżnieniu od parabanku bank to instytucja, której działalność jest szczegółowo regulowana w ustawie prawo bankowe. Instytucje bankowe podlegają ścisłemu nadzorowi. Środki finansowe lokowane przez konsumentów w bankach są zabezpieczone poprzez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, który w przypadku niewypłacalności banku zwraca konsumentom ich pieniądze do kwoty 100 tys. euro. Parabanki nie są uprawnione do gromadzenia środków pieniężnych i obciążania ich ryzykiem, gdyż są to czynności bankowe, na których wykonywanie podmiot powinien uzyskać zezwolenie od KNF. Niektóre parabanki oferują różnego rodzaju ubezpieczenia, bądź zakładają pozabankowe fundusze gwarancyjne. Należy jednak pamiętać, że opiewają one na zbyt niskie kwoty, aby konsumenci w przypadku niewypłacalności takiej instytucji otrzymali zwrot swoich środków.
Parabanki nie podlegają nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego. UOKiK bada praktyki parabanków pod względem naruszenia ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz sprawdza, czy oferowane przez tych przedsiębiorców wzorce umowne nie zawierają klauzul abuzywnych. Takie przypadki należy zgłaszać UOKiK. 

Bankowy Fundusz Gwarancyjny 
Bankowy Fundusz Gwarancyjny jest instytucją zarządzającą systemem gwarantowania depozytów w Polsce, powołaną ustawą, która określa zasady gwarantowania depozytów przez tę instytucję. Pożyczki nie są chronione przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. BFG nie zajmuje się ochroną środków powierzonych konsumentowi w formie pożyczki. 

Biorę pożyczkę - na co zwrócić uwagę 
Przy zawieraniu umowy pożyczki należy zwrócić uwagę przede wszystkim na to, czy:
- podmiot, z którym zawiera się umowę jest osobą fizyczną, czy też osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą lub osobą prawną. Jeżeli stroną jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, konsument nie będzie objęty ochroną wynikającą z ustawy o kredycie konsumenckim.
- umowa przewiduje zapłatę wynagrodzenia za udzielenie pożyczki przed wypłatą środków finansowych - czasami parabanki pobierają od konsumenta wynagrodzenie za cały okres kredytowania lub opłaty przygotowawcze, po czym nie dochodzi do wypłaty pożyczki.
- umowa przewiduje zabezpieczenia kredytu, które konsument jest w stanie spełnić. Niejednokrotnie konsument zobowiązany jest ustanowić wysokie zabezpieczenie pożyczki np. w wysokości 200% wartości pożyczki, a następnie nie jest w stanie spełnić tego wymogu, w związku z czym kredytodawca nie wypłaca mu środków finansowych, zachowując sobie przy tym wynagrodzenie za cały okres kredytowania, które uiścił już konsument. Dodatkowo, informacja o rodzaju zabezpieczenia kredytu może być niejednoznaczna, dlatego też konsument ma wątpliwości czy dany rodzaj zabezpieczenia będzie od niego wymagany.
- Umowa przewiduje inne wysokie opłaty np. za wizyty przedstawiciela firmy w domu.
- umowa zawiera wszystkie informacje o kosztach pożyczki. 

Czytajmy umowę ! 
Konsument zawsze powinien czytać umowę, która zamierza podpisać. Nadto poprosić o wyjaśnienia pracownika instytucji udzielającej kredytu w przypadku, gdy nie rozumie któregokolwiek postanowienia umowy. Może również zwrócić się o bezpłatną pomoc prawną w przypadku wątpliwości co do treści umowy kredytu do powiatowego/miejskiego rzecznika konsumentów lub pozarządowej organizacji konsumenckiej — Federacji Konsumentów lub Stowarzyszenia Konsumentów Polskich. Jeżeli pożyczkodawca odmawia wydania wzorca umowy (przed jego podpisaniem) celem jego analizy — należy rozważyć, czy z takim przedsiębiorą warto zawierać umowę. 

Bank nie dał, dlaczego da parabank ? 
Banki stosują restrykcyjne metody badania zdolności kredytowej. Mają obowiązek weryfikowania historii kredytowej konsumenta w Biurze Informacji Kredytowej. Instytucje parabankowe co do zasady stosują scoring czyli punktową ocenę konsumenta (biorąc pod uwagę jego wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie etc.) lub sprawdzają konsumenta w biurze informacji gospodarczej, gdzie gromadzone są informacje o tym czy terminowo reguluje on swoje bieżące rachunki np. za energię, telefon etc. Zaciągnięcie kredytu w parabanku może spowodować nadmierne zadłużenie konsumenta. Należy pamiętać, że instytucje parabankowe udzielają często droższych pożyczek. 

Kredyt 0 % 
Nie zawsze kredyt 0%” oznacza kredyt bez kosztów. Należy zawrócić uwagę po pierwsze na to, czy oprocentowanie kredytu rzeczywiście wynosi 0% oraz czy konsument nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów np. z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia kredytu. Tylko wówczas kredyt będzie faktycznie bezkosztowy. 

Opłata przygotowawcza - nielegalna 
Istnieją nieuczciwi przedsiębiorcy, których źródłem dochodu nie są należności z tytułu udzielonych pożyczek a jedynie wpłacane przez niedoszłych kredytobiorców opłaty przygotowawcze. Po takiej opłacie przedsiębiorca odmawia udzielenia pożyczki uzasadniając to brakiem zdolności kredytowej lub nieprzedstawieniem odpowiednich zabezpieczeń. Tego typu przedsiębiorcy kierują swoją ofertę do osób, którym profesjonalne instytucje finansowe odmawiają udzielenia pożyczki. Działalność taka jest bezprawna. 

Obowiązki informacyjne 
Ustawa o kredycie konsumenckim przewiduje, jakie ma uprawnienia konsument, gdy kredytodawca nie dopełni wobec niego obowiązków informacyjnych związanych z podpisaniem umowy kredytowej. Ustawa formułuje wobec treści i formy umowy ważne wymogi. Umowa winna być zawarta na piśmie. Należy w umowie obowiązkowo umieścić:
- imię, nazwisko i adres konsumenta oraz imię, nazwisko (nazwę) i adres (siedzibę) kredytodawcy i pośrednika kredytowego;
- rodzaj kredytu;
- czas obowiązywania umowy;
- całkowitą kwotę kredytu;
- terminy i sposób wypłaty kredytu;
- stopę oprocentowania kredytu oraz warunki jej zmiany z podaniem indeksu lub stopy referencyjnej;
- rzeczywistą roczną stopę oprocentowania oraz całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta ustaloną w dniu zawarcia umowy (wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia);
- zasady i terminy spłaty kredytu (m.in. kolejności zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy, możliwości otrzymania bezpłatnego harmonogramu informację o innych kosztach, które konsument zobowiązany jest ponieść w związku 19 z umową (m.in. opłatach, prowizjach, marżach oraz kosztach usług dodatkowych, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz warunki na jakich koszty te mogą ulec zmianie);
- roczną stopę oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, warunki jej zmiany oraz ewentualne inne opłaty z tytułu zaległości w spłacie kredytu; - sposób zabezpieczenia i ubezpieczenia spłaty kredytu, jeżeli umowa je przewiduje;
- termin, sposób i skutki odstąpienia konsumenta od umowy;
- prawo konsumenta do spłaty kredytu przed terminem;
- informację o prawie kredytodawcy do zastrzeżenia w umowie prowizji za dokonanie spłaty kredytu przed terminem i zasady ustalenia wysokości tej prowizji. 

Sankcja kredytu darmowego 
Brak wymienionych wyżej zapisów powoduje, że konsument może skorzystać z tzw. sankcji kredytu darmowego. Polega to na tym, że konsument - po złożeniu kredytodawcy pisemnego oświadczenia - zwraca kredyt bez odsetek i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy w terminie i w sposób ustalony w umowie. Zwrot kredytu nie zawsze jest natychmiastowy. Jeżeli umowa nie przewiduje terminu spłaty kredytu, konsument zwraca kredyt w terminie pięciu lat - w przypadku kredytów konsumenckich do wysokości 80.000 zł. Na spłatę kredytów powyżej 80.000 zł konsument ma 10 lat.   

Przepisy krajowe i lokalne 

Poniżej znajduje się lista przepisów regulujących zasady rządzące procedurami dotyczącymi pożyczek krótkoterminowych. Każdy akt znajduje się w państwowym internetowym systemie aktów prawnych, gdzie można zapoznać się z jego aktualnym, ujednoliconym tekstem. Zapraszam do lektury. 

Akty prawne:
Ustawa o nadzorze nad rynkiem finansowym
Kredyt konsumencki
Ustawa o kredycie konsumenckim (Dz. U. 2001 nr 100, poz. 1081 ze zm.) — ma zastosowanie do umów zawartych przed 18 grudnia 2011 r.
Prawo Bankowe
Elektroniczne instrumenty płatnicze
Ustawa o listach zastawnych i bankach hipotecznych
Ustawa o spółdzielczych kasach oszczędnościowo- kredytowych
ustawa antylichwiarska (ustawa o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw)
Ustawa Prawo spółdzielcze
Ustawa o księgach wieczystych i hipotece
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
Prawo dewizowe
Kodeks cywilny

Aktem prawnym, który jest najistotniejszy w procedurze udzielania pożyczek krótkoterminowych, jest ustawa o kredycie konsumenckim. Warto zapoznać się z pełną treścią, tutaj przedstawiam tylko najistotniejsze jej zapisy. Kredyt konsumencki - regulowany jest ustawą z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. 2011 nr 126 poz. 715). 

Ustawa reguluje prawa i obowiązki związane z kredytami konsumenckimi. Zalicza się do nich umowy:
- pożyczki,
- kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego,
- o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego,
- na mocy której świadczenie pieniężne konsumenta ma zostać spełnione później niż świadczenie kredytodawcy,
- na mocy której kredytodawca zobowiązany jest do zaciągnięcia zobowiązania wobec osoby trzeciej, a konsument do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia. Zgodnie z nową ustawą, obowiązującą od 18 grudnia 2011, kredyt konsumencki to taki, którego wysokość jest nie większa niż 255.550 zł. Nie ma znaczenia, jakiego kredytu dotyczy umowa – czy jest to kredyt w rachunku bieżącym, kredyt gotówkowy, samochodowy czy zadłużenie na karcie kredytowej. Przepisy stosuje się do wszelkiego typu kredytów przeznaczonych dla klientów indywidualnych, które spełniają powyższe kryteria kredytu konsumenckiego. 

Umowa kredytu konsumenckiego winna zostać zawarta na piśmie. 
To kredytodawca zobowiązany jest dostarczyć kredytobiorcy egzemplarz umowy. 
Powinny się w niej znaleźć następujące dane:
- dane kredytodawcy i kredytobiorcy,
- wysokość kredytu,
- sposób i termin spłaty kredytu,
- oprocentowanie oraz warunki jego zmiany (max. wartość oprocentowania może wynieść 4x kredyt lombardowy NBP, maksymalne oprocentowanie kredytu konsumenckiego wynika z ustawy antylichwiarskiej,
- opłaty i prowizje związane z kredytem (mogą one stanowić więcej niż 5% wartości kredytu, nowa ustawa zlikwidowała ten limit), wyłączono z nich koszty związane z ustanowieniem, zmianą lub wygaśnięciem zabezpieczeń i ubezpieczeń (w tym kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu); ubiegając się o kredyt należy zwrócić szczególną uwagę na koszty jego ubezpieczenia; wiele banków i firm pożyczkowych, niższe przychody z tytułu odsetek i prowizji zrekompensowało sobie wprowadzeniem obowiązkowych ubezpieczeń lub podwyższeniem stawek za polisy,
- informację o całkowitym koszcie kredytu i RRSO ,
- sposób zabezpieczenia kredytu i związane z nim opłaty,
- informacje o pozostałych kosztach jakie musi ponieść konsument,
- informacje o uprawnieniu do przedterminowej spłaty kredytu. Jeżeli kredyt przeznaczony jest na nabycie określonej rzeczy lub usługi, umowa powinna określać ponadto:
- opis rzeczy lub usługi,
- cenę nabycia rzeczy lub usługi,
- jeżeli zapłata nastąpiłaby za gotówkę, oraz cenę nabycia przy wykorzystaniu kredytu,
- część ceny, którą konsument jest zobowiązany zapłacić w gotówce,
- warunki, od których spełnienia uzależnione jest przejście własności rzeczy sprzedanej na konsumenta, jeżeli umowa sprzedaży została zawarta z zastrzeżeniem własności, informację, że kredyt jest dostępny wyłącznie od wskazanego przez sprzedawcę kredytodawcy, jeśli pomiędzy nimi została zawarta tzw. umowa na wyłączność.
Kredytobiorca, ma prawo do spłaty kredytu przed terminem. Kredytodawca nie może w związku z tym pobrać od niego prowizji. Co więcej jest zobowiązany do zwrotu zapłaconych kredytodawcy prowizji i opłat proporcjonalnie do okresu, o który skrócono czas korzystania z kredytu. 
Konsument może odstąpić od umowy w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o prawie odstąpienia od umowy, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy od dnia zawarcia umowy. 
Wzór oświadczenia od umowy kredytobiorca otrzymuje od kredytodawcy (zazwyczaj razem z umową kredytu). 
Aby skorzystać z prawa odstąpienia od umowy, kredytobiorca musi doręczyć (na adres wskazany przez kredytodawcę) oświadczenie o odstąpieniu od umowy. 
Jeśli kredyt został już wypłacony, koniecznie trzeba zwrócić jego kwotę. 
W przypadku, gdy został wypłacony np. sprzedawcy, który był pośrednikiem kredytowym, wtedy to on ma obowiązek zwrotu pieniędzy kredytodawcy, a od konsumenta może żądać zapłaty za towar.

Pytania i odpowiedzi 

Rodzaje kredytów 
Kredyt konsumencki — kredyt o równowartości lub w wysokości do 255 000 zł, którego udzielanie regulują przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim obowiązującej od 18 grudnia 2011 r. Udzielany jest konsumentowi, a zatem osobie fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej lub zawodowej. Ustawa o kredycie konsumenckim przewiduje szereg uprawnień dla konsumenta: 14-dniowe prawo do odstąpienia od umowy o kredyt, prawo do otrzymania formularza informacyjnego, w którym znajdują się wszystkie istotne elementy umowy kredytowej, prawo do otrzymania projektu umowy o kredyt, prawo do wcześniejszej spłaty kredytu konsumenckiego. Kredytem konsumenckim jest w szczególności: umowa pożyczki, umowa kredytu w rozumieniu prawa bankowego do wysokości 255 000 zł, umowa o kredyt odnawialny. Ustawa o kredycie konsumenckim nie obejmuje natomiast kredytów „0 procent” (bez odsetek i innych kosztów) oraz kredytów udzielanych na podstawie szczególnych przepisów, których koszty są niższe od powszechnie stosowanych na rynku. Będą to np. kredyty w programie „Rodzina na swoim” albo dofinansowywane przez instytucje państwowe, np. na termomodernizację budynków, instalację paneli słonecznych itp., kredyty studenckie, tzw. kredyty „powodziowe”. Kredyt gotówkowy — co do zasady kredyty gotówkowe to kredyty konsumenckie, które podlegają ustawie o kredycie konsumenckim. Kredyty gotówkowe są jednym z najbardziej popularnych produktów bankowych i parabankowych. Mogą być przeznaczone na dowolny cel, charakteryzuje je nieskomplikowana i szybka procedura ich uzyskania, z tego też powodu nazywane są częściej pożyczkami gotówkowymi. 

Różnice pomiędzy kredytem a pożyczką 
Umowa pożyczki regulowana jest w kodeksie cywilnym, ale podlega także przepisom ustawy o kredycie konsumenckim. Umowa o kredyt podlega przepisom ustawy Prawo bankowe i ustawy o kredycie konsumenckim. Umowa pożyczki w rozumieniu kodeksu cywilnego może zostać zawarta ustnie, natomiast zgodnie z treścią art. 720 § 2 kodeksu cywilnego, jeśli wartość pożyczki przekracza 500 złotych, powinna być zawarta pisemnie dla celów dowodowych. Jeśli umowa pożyczki jest jednocześnie kredytem konsumenckim w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim wówczas także powinna być zawarta na piśmie. Umowa kredytu bankowego powinna być zawarta na piśmie, co wynika z art. 69 ustawy prawo bankowe. Jednakże należy mieć także na względzie art. 7 ust. 2 ustawy prawo bankowe, który odnosi się do bankowości elektronicznej. Przy tego rodzaju usługach umowa o kredyt może być zawarta w formie elektronicznej przy spełnieniu odpowiednich wymagań przewidzianych ustawą prawo bankowe, pomimo, że ustawodawca zastrzegł formę pisemną w art. 69 ustawy. Przedmiotem pożyczki mogą być pieniądze i inne rzeczy oznaczone co do gatunku np. przedmioty materialne. Natomiast przedmiotem kredytu są wyłącznie środki pieniężne. Pożyczka może być wykorzystana przez pożyczkobiorcę na dowolny cel, natomiast kredytu bank udziela na ściśle określony cel opisany we wniosku kredytowym — jest to tzw. zasada celowości kredytu. Pożyczkodawca nie ma prawa kontroli sposobu wykorzystania pożyczki, natomiast kredytodawcy przysługuje prawo kontroli, czy kredyt wykorzystywany jest zgodnie z warunkami określonymi w umowie kredytowej. Przysługuje mu również prawo wypowiedzenia umowy w przypadku stwierdzenia, że kredyt jest wykorzystywany niezgodnie z przeznaczeniem. 

Wcześniejsza spłata kredytu konsumenckiego 
Konsument ma prawo w każdym czasie do spłaty całości lub części kredytu przed terminem określonym w umowie. Kredytodawca nie może uzależnić wcześniejszej spłaty kredytu od jego poinformowania przez konsumenta. Kredytodawca musi się rozliczyć z konsumentem w terminie 14 dni od dnia dokonania wcześniejszej spłaty kredytu w całości. W przypadku spłaty całości kredytu przed terminem określonym w umowie, całkowity koszt kredytu ulega obniżeniu o koszty należne za okres, o który skrócono czas obowiązywania umowy, chociażby konsument poniósł je przed tą spłatą. Koszty te zwracane są też proporcjonalnie w razie wcześniejszej spłaty jedynie części kredytu. Kredytodawca może jednak zastrzec sobie w umowie prowizję za spłatę kredytu przed terminem. Pobranie prowizji jest dozwolone, gdy spłata kredytu przed terminem przypada na okres, w którym stopa oprocentowania kredytu jest stała, a kwota spłacanego w okresie 12 kolejnych miesięcy kredytu jest wyższa niż trzykrotność przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. 

Weksel zabezpieczający świadczenie 
Weksel to dokument o charakterystycznym wyglądzie, który ucieleśnia bezwarunkowe zobowiązanie osoby na nim podpisanej do zapłaty wymienionej w nim kwoty pieniężnej. Zgodnie z art. 41 ustawy kredyt konsumencki może być zabezpieczony przy pomocy weksla lub czeku, ale z pewnymi ograniczeniami. Weksel lub czek konsumenta wręczony kredytodawcy w celu spełnienia lub zabezpieczenia świadczenia wynikającego z umowy o kredyt konsumencki powinien zawierać klauzulę „nie na zlecenie” lub inną równoznaczną. Oznacza to, że nie jest możliwe przeniesienie prawa wynikającego z weksla lub czeku na inną osobę niż instytucja finansowa udzielająca kredytu konsumenckiego. W razie przyjęcia przez kredytodawcę weksla niezawierającego klauzuli „nie na zlecenie” i przeniesienia takiego weksla lub czeku na osobę trzecią, kredytodawca jest zobowiązany do naprawienia poniesionej przez konsumenta szkody przez zapłatę weksla.

Dokumenty przed podpisaniem umowy z kredytodawcą 
Przed zawarciem umowy konsument powinien otrzymać formularz informacyjny, w którym zawarte będą informacje dotyczące kosztów związanych z kredytem. Ponadto, konsument ma prawo otrzymać bezpłatny projekt umowy, o ile w ocenie kredytodawcy/pośrednika spełnia on warunki udzielenia kredytu. Kredytodawca/pośrednik powinien też udzielić nam wyjaśnień w przypadku wątpliwości co do treści zawartych w formularzu lub umowie. Przy zawieraniu umowy, konsument powinien również otrzymać wzór odstąpienia od umowy. 

Pożyczka przez internet — na co zwrócić uwagę 
Aby sprawdzić wiarygodność wirtualnego kredytodawcy, należy dokładnie sprawdzić z jakim podmiotem mamy do czynienia, tj. czy jest to bank, SKOK, czy podmiot parabankowy. W ostatnim przypadku warto sprawdzić doniesienia prasowe dotyczące danego przedsiębiorcy. Istnieją bowiem przedsiębiorcy którzy wymagają — przed podpisaniem umowy — zapłacenia wysokiej opłaty przygotowawczej, a następnie nie udzielają konsumentowi kredytu, zazwyczaj z uwagi na brak zdolności kredytowej. Oczywiście, należy bardzo dokładnie zapoznać się z ofertą i warunkami umowy, a w razie wątpliwości zasięgnąć informacji. W przypadku ofert internetowych, należy także upewnić się czy mamy do czynienia z przedsiębiorcą, który sam udziela pożyczek, czy też jedynie pośredniczy w udzielaniu pożyczek przez osoby prywatne (tzw. platformy pożyczkowe). Jest to o tyle istotne, że w przypadku pożyczki udzielonej konsumentowi przez innego konsumenta nie mają zastosowania przepisy ustawy o kredycie konsumenckim. Konsument powinien również otrzymać formularz informacyjny zawierający informacje o kosztach kredytu. Jeżeli jednak umowa jest zawierana na odległość na wniosek konsumenta, a wybrany środek porozumiewania się na odległość nie pozwala na przekazanie formularza informacyjnego — formularz powinien zostać przekazany niezwłocznie po zawarciu umowy. 

Infolinie - pomoc dla pożyczkobiorców 
W razie wątpliwości można skorzystać z pomocy jednej z następujących instytucji:
- Infolinia konsumencka — obsługiwana przez prawników Federacji Konsumentów, którzy pod numerem telefonu 800 007 707 udzielają bezpłatnych informacji i porad prawnych.
- Centrum E-porad — prowadzone przez ekspertów Stowarzyszenia Konsumentów Polskich, którzy odpowiadają na pytania konsumentów wysłane mailem na adres: porady@dlakonsumentow.pl. Pomoc prawna jest bezpłatna. W wypadku, gdy sprawa wymaga bezpośredniej konsultacji dyżurujący prawnicy wskażą właściwą instytucję lub organizację.
- Federacja Konsumentów — niezależna organizacja pozarządowa, której głównym celem jest ochrona indywidualnych praw i interesów konsumentów. Wykonuje swoje zadania statutowe w szczególności poprzez prowadzenie poradnictwa prawnego na rzecz indywidualnych konsumentów, a także podejmowanie czynności w ramach ochrony prawnej konsumentów (np. reprezentowanie konsumentów w postępowaniach sądowych). Więcej informacji o zakresie działania Federacji Konsumentów można uzyskać na stronie internetowej www.federacja-konsumentów.org.pl.
- Miejski (Powiatowy) Rzecznik Konsumentów — prowadzi bezpłatne poradnictwo konsumenckie, udziela informacji prawnej w zakresie ochrony interesów konsumentów, podejmuje w imieniu i na rzecz konsumentów interwencje, udziela pomocy konsumentom w kierowaniu spraw na drogę sądową oraz w ich prowadzeniu. Jednocześnie rzecznik konsumentów jest uprawniony do udzielania innych form pomocy w zakresie ochrony praw konsumentów. Lista rzeczników dostępna jest na stronie internetowej Urzędu www.uokik.gov.pl.